Tijdens een zwangerschap zijn er altijd zorgen en spannende momenten, maar wat voelde ik mij goed. Alle controles en echo’s waren steeds dik in orde en ik had geen fysieke klachten, dus we kwamen de zwangerschap goed door.
Wat een jeuk!
Totdat ik rond de 32 weken opeens jeuk kreeg op m’n armen en benen. Ik lag nachten wakker van de jeuk en krabde m’n huid kapot. Wat was die jeuk verschrikkelijk! Met in mijn achterhoofd wetende dat mijn zus zwangerschapscholestase heeft gehad tijdens haar zwangerschap, heb ik naar YuuX gebeld. Ik voelde me prima, had geen andere klachten, maar alleen die verschrikkelijke jeuk! De jeuk zat alleen niet op de plekken (handpalmen en voetbed) waaruit opgemaakt kon worden dat het inderdaad zwangerschapscholestase zou kunnen zijn. Omdat voor de rest alles in orde was, hoefde ik me vooralsnog geen zorgen te maken, maar ik moest het natuurlijk wel in de gaten houden.
Helaas werd langzaamaan de jeuk erger en erger en zat het over mijn hele lichaam en dit keer wel ook op mijn handpalmen en voetbed. De slapeloze nachten met het gebruiken van middeltjes zoals talkpoeder, mentholgel en koude handdoeken waren normaal geworden.
Helaas, een tegenvaller
Ik voelde me nog steeds goed, maar omdat de jeuk niet minder werd, heb ik bij 34 weken toch bloed laten prikken. Ergens wist ik misschien al wel wat de uitslag zou zijn, maar later werd dit inderdaad bevestigd, ik had namelijk zwangerschapscholestase. De verhoogde waarde was minimaal, namelijk ‘maar’ 14, maar alles boven de 10 was toch echt zwangerschapscholestase. Wat was dit even flink balen. Temeer omdat ik me, ondanks de vele jeuk, zo goed voelde en we door deze diagnose wel medisch werden. Wat een tegenvaller! Gezien de minimale verhoogde waarde was er geen sprake van acute spoed, maar werd voor de volgende dag een afspraak in het ziekenhuis gemaakt om het vervolg van de zwangerschap te bespreken.
Hallo ziekenhuis
In het ziekenhuis ontvingen we veel informatie. Bijvoorbeeld dat als de waardes flink zouden stijgen, er sprake zou zijn van een vervroegde inleiding. Wij schrokken hier wel even van. Ik had nog geen verlof en zag het al helemaal voor me dat het een vervroegde inleiding zou gaan worden. Natuurlijk is de gezondheid van de kleine man het allerbelangrijkste, maar het liefste wilden we hem nog zo lang mogelijk dragen. Mochten de waardes laag blijven, dan was het protocol dat wij niet over de 40 weken heen mochten gaan. Per week zou bekeken worden hoe het ging en wat de waardes waren, om vervolgens actie te ondernemen waar nodig. Daarnaast kreeg ik gelukkig medicatie mee die de jeuk zou verzachten. Na een verhoging van de dosering was dit gelukkig ook zo, maar de jeuk was nooit helemaal weg.
Ziekenhuis in, ziekenhuis uit
Wat volgde waren wekelijkse bezoekjes aan het ziekenhuis. Elke keer bloed laten prikken om te kijken wat de waardes deden, mijn bloeddruk laten controleren, luisteren naar het hartje van de kleine man als ook echo’s laten maken. Het was fijn om zo goed in de gaten te worden gehouden, maar bij elke controle had ik wel spanning en de angst van ‘wat als de waarde heel erg gestegen is of als er iets niet goed is’.
Ineens een verrassende uitslag
De weken vorderden en de uitgerekende datum kwam steeds dichterbij. We gingen naar het ziekenhuis voor de afspraak bij 38 weken met de gedachte om een datum voor de inleiding te plannen, maar opeens kregen wij te horen dat de waardes waren gedaald naar onder de 10, dus er was officieel geen sprake meer van zwangerschapscholestase. We gingen weer naar huis, een beetje verward over de uitslag en zonder datum voor de inleiding. Dit konden we de volgende keer wel afspreken. De uitslag maakte alleen geen verschil voor de laatste twee weken, de cholestase was nou eenmaal geconstateerd dus het protocol van niet over de 40 weken gaan was nog steeds aan de orde.
Bij 39 weken hadden we een laatste controle in het ziekenhuis en dit keer zou wel echt de datum voor de mogelijke inleiding afgesproken worden. De kleine man zat nog heerlijk en liet niet merken dat hij zich wou laten zien, waardoor ik uiteindelijk maandag 8 augustus werd ingeleid en op dinsdag 9 augustus om 22.54 uur ons zoontje Bram is geboren bij 39 weken en 5 dagen! Hij is gezond, alles was dik in orde en die verschrikkelijke jeuk was nergens meer te bekennen 🙂
