Zo’n twee weken lang had ik in de nacht last van voorweeën, een keer duurde het een hele dag… Dit was ook de dag dat de bevalling begon. Ik had een app gedownload waarop ik de weeën kon gaan timen. Er zat 12, 8 of zelfs 20 minuten tussen… Ondertussen las ik in de ’24 Baby’ app dat bij meerdere vrouwen dit het begin van de bevalling was. Aangezien ik dit al vaker had in de nacht en het dan weer wegtrok, had ik dit idee zelf niet. Tot het moment dat er 6 min tussen zat en ik steeds meer moeite had met de pijn. Ik dacht ‘dit moet het wel zijn‘ en dus belde ik YuuX, dit was rond 19:00 uur. Aan de telefoon werd er gevraagd of ik inmiddels al weeën had gehad gedurende het telefoongesprek, ik vertelde luchtig dat ik er twee had gehad. YuuX gaf aan dat dit mogelijk het begin van de bevalling kon zijn maar het ook nog af zou kunnen zwakken, aangezien ik nog duidelijk en zonder tussenpauzes mijn verhaal kon doen. Lichtelijk teleurgesteld hing ik op. Rond 22:00 uur kreeg ik voor het eerst de “echte” weeën, ik dacht meteen aan het telefoongesprek, dit bedoelde ze dus…
Nog een keer YuuX gebeld, dit keer ging het telefoongesprek dus niet zo soepel. YuuX kwam direct!
Op naar het ziekenhuis
Mijn ontsluiting zat op 3 cm, klaar om naar het ziekenhuis te gaan. De kamer met het bad werd gereed gemaakt. Van tevoren was er al door YuuX gebeld naar het ziekenhuis of de kamer überhaupt wel vrij was. Eenmaal aangekomen was het bad al volgelopen en klaargemaakt voor onze komst. In het bad voelde het in eerste instantie goed. Ik hou enorm van badderen dus in bad bevallen was echt een wens. Helaas ging de ontsluiting na 2 uur maar met 1 cm vooruit en vond ik de weeën echt heel pittig. Mensen vragen vaak waarmee je het kan vergelijken. Ik kan alleen maar zeggen dat het lijkt alsof je door een taser wordt geraakt… Alhoewel ik dat natuurlijk ook nooit heb ervaren.
Ruggenprik
Na 2 uur in bad toch gevraagd om een ruggenprik. Helaas wist ik ook dat ik dan het bad uit moest, maar ik wilde zo graag dat de pijn stopte dat het mij op dat moment niet meer uitmaakte. Ik werd naar de andere (medische) kamer gereden. Toen eenmaal de ruggenprik erin zat voelde ik niks meer, hooguit een beetje een zeurend gevoel. Het vertrouwen kwam terug, zo moet het wel gaan lukken!
Het duurde nog wel een tijdje aangezien de ontsluiting niet zo snel ging, waardoor we nog even konden slapen. Het was inmiddels al rond 04:00 uur in de nacht.
Eindelijk persen
Om het uur werd de ontsluiting gecheckt, maar pas om 08:45 uur mocht ik beginnen met persen. Het deed minder pijn dan gedacht, wellicht ook door de ruggenprik. Dit ging goed!
Helaas lag Mees verkeerd, hij lag als sterrenkijker. Ik moest gaan draaien en verschillende bevalposities proberen. Zo kon het zijn dat Mees ook ging draaien. Tijdens het persen zagen ze het hoofdje, maar schoot hij elke keer weer terug. Na bijna 2 uur persen werd er besloten om de vacuümpomp erbij te halen, gelukkig kreeg ik op dat moment een powerboost en daarnaast duwde de verpleegkundige mee op mijn buik, waardoor hij alsnog eruit kwam.
De roze wolk
Wat een ontlading! Je eigen kind aanpakken is echt het mooiste wat een mens kan mee maken, ik zat meteen op een roze (blauwe) wolk en vond mijn baby de mooiste van de hele wereld!
Daarna vroeg ik voorzichtig of ik niet was uitgescheurd, ik kreeg een zachte “ja…” terug. Helaas een totaal ruptuur, wat op de operatiekamer gehecht moest worden. Goed verdoofd vond ik het alles meevallen. Het maakt niet meer uit die weeën zijn voorbij en je hebt een gezonde baby ter wereld gebracht.
Om 19:30 uur mochten we naar huis, met z’n tweeën heen en met z’n drieën terug!