Voor de eerste zwangerschap hebben we het er vaak over gehad: willen we kinderen, wanneer willen we daarvoor gaan en hoeveel eigenlijk? Nadat we die eerste twee vragen beantwoord hebben, zijn we eigenlijk ook vrij snel uit die laatste vraag. Als we één gezond kindje mogen krijgen, zijn we daar ontzettend blij mee!
9 maanden voor een positieve test
In 2019 besluiten we ervoor te gaan, na zo’n negen maanden hebben we een positieve test in onze handen. We kunnen ons geluk niet op! Helaas eindigt deze zwangerschap al snel in een miskraam. Veel tranen en onzekerheid verder, hebben we het geluk om twee maanden later wederom twee streepjes op de test te zien staan! Na een goede zwangerschap en een fijne bevalling worden we in het voorjaar van 2021 papa en mama van een gezonde zoon.
Eén kindje is écht voldoende
Stellig zeggen we tegen iedereen die het horen wil: “Nee, één is écht voldoende! Die kunnen we geven wat we willen en overal mee naartoe nemen, het is goed zo.” Op een beetje twijfel (bij mij) rond de eerste verjaardag van onze zoon na, meenden we dit ook uit de grond van ons hart. Tot zo ongeveer een jaar geleden…
Voor mijn werk verving ik een zwangerschapsverlof. De collega die ik zou vervangen was er nog een aantal weken, en al dat gekeuvel over kleine baby’s en zwangerschappen maakte dat ik me begon af te vragen of het toch niet leuk zou zijn, twee kindjes.
Of toch wel een tweede?
Na hier eerst een tijdje alleen over nagedacht te hebben, kwam ik er voor mijzelf achter dat er toch echt wel een wens voor een tweede was. Dus, met dat in gedachte het gesprek met mijn partner aangegaan. Voor hem kwam dit natuurlijk een beetje uit de lucht vallen en hij moest hier ook eerst zelf eens goed over nadenken. Een aantal gesprekken later, besloten we dat we er toch voor wilden gaan! Wat zou dat leuk zijn, een broertje of zusje voor onze zoon erbij en samen een gezin van vier vormen.
Een heel licht streepje
Aangezien het de eerste keer best een tijdje duurde en we niet een al te groot leeftijdsverschil wilden, besloten we met de pil te stoppen. Natuurlijk hoop je dan elke maand dat het zo ver is, maar écht verwachten deden we het nog niet. Ik heb altijd wel een betrouwbare cyclus, dus na de eerste twee maanden weer op 28 dagen uit te komen dacht ik hier wel vanuit te kunnen gaan. De derde maand deed ik op de dag dat ik ongesteld zou moeten worden een zwangerschapstest, het leek wel alsof ik een heel licht streepje zag, maar dat beeldde ik mezelf vast in. Twee dagen later kwam het weekend eraan, dus toch maar nog een test voor de zekerheid. Met nogal wat ongeloof zag ik dat het tweede streepje donkerder en nu toch echt wel duidelijk was! Enthousiast rende ik naar mijn vriend, hier begon ons volgende avontuur!
Inmiddels zijn we 9 maanden verder en is onze tweede zoon geboren. Wij zijn dolblij dat we nog eens papa en mama mochten worden én onze oudste zoon is een super trotse grote broer!