Een onverwacht begin
Wat begint met een positieve zwangerschapstest, vervolgt in veel misselijkheid. Ik grap nog naar een goede vriendin dat het weleens een tweeling zou kunnen zijn, omdat de misselijkheid nóg meer aanwezig is dan bij mijn eerste zwangerschap.
Met zeven weken volgt de eerste echo en zien we het meteen: er zijn twee vruchtzakken zichtbaar! Manouk vervolgt met de woorden: “Ik moet de baarmoeder helemaal doorkijken om te zien of er niet nog een derde kindje zit”. En ja, ook een derde kindje wordt zichtbaar op de echo… Wat een enorme shock! Onze emoties gaan alle kanten op en de wereld zakt even onder onze voeten vandaan. Hoe gaan we dit in hemelsnaam doen!? En wat gaat dit betekenen voor onze oudste dochter? Manouk adviseert ons om het eerst te laten bezinken samen, alvorens het te delen met anderen. Met dit advies gaan we naar huis waarbij er steeds meer vragen in ons opkomen… Gelukkig heeft Manouk kunnen regelen dat we diezelfde week nog in het Radboud terecht kunnen. Zij zijn immers gespecialiseerd in meerlingenzwangerschappen.
Zorgen en keuzes
We zijn daar heel fijn geholpen, maar ons is ook duidelijk op het hart gedrukt dat het een zwangerschap betreft met veel risico’s waarbij zwangerschapsreductie niet uitgesloten kan worden. Direct is er ook een verschil te zien in groei tussen de twee kindjes die samen een placenta delen. Dit kan grote gevolgen hebben voor beide kindjes. Er volgen meerdere echo’s in het ziekenhuis om te zien hoe de ontwikkeling van de kindjes de komende weken verloopt.
Het verschil in groei tussen de eeneiige tweeling blijft aanwezig, waardoor we uiteindelijk op basis van de statistieken/advies van de artsen een moeilijke beslissing hebben moeten maken… De zwangerschap van de eeneiige tweeling dient afgebroken te worden om de risico’s voor een afbraak van de gehele zwangerschap te beperken. De ingreep was emotioneel pittig en de eerste dagen na de ingreep waren spannend, omdat er kans is op infectiegevaar. Gelukkig is dit niet het geval geweest en lijkt het derde kindje er geen hinder van te hebben. Wat een opluchting!
Van onzekerheid naar vertrouwen
Met 20 weken zwangerschap hebben we de NIPT-test pas uit kunnen laten voeren vanwege de andere placenta die eerst uitgedoofd moest zijn voor een betrouwbaar resultaat. Gelukkig kregen we vrij snel het goede nieuws dat zowel de 20-wekenecho als de NIPT er goed uit zagen. Wat een fijn bericht na onzekere tijden!
Vanaf dat moment komt er een omslag in de zwangerschap. Er komt meer vertrouwen en de focus komt steeds meer te liggen op de kleine man die ons gezin komt verrijken. Dankbaar dat we leven in deze tijd met alle deskundigheid van nu en ode aan de gynaecologen van het Radboud. Wat een fijne, empathische mensen.
Een plek om te herdenken
Inmiddels is de zwangerschap achter de rug en hebben wij direct na de bevalling stilgestaan bij de placenta. De kindjes waren hierin nog zichtbaar. Vanuit het ziekenhuis hebben we de mogelijkheid gekregen om de placenta te laten cremeren. Deze hebben we onder begeleiding van het crematorium op een mooi plekje, speciaal voor sterrenbaby’tjes, mogen uitstrooien. Een fysiek plekje om onze jongetjes te kunnen herdenken en te voelen dat we dit niet als enige ouder doormaken. Een emotioneel moment, maar een heel mooi gebaar!
Welkom, lieve Sam
Maar het allerbelangrijkste: het derde kindje, onze zoon Sam, is gezond ter wereld gekomen! Het is een tevreden mannetje. Extra dankbaar zijn wij dat we hem in onze armen kunnen sluiten na deze complexe zwangerschap.
