Een nieuwe zwangerschap, maar oude zorgen
Alles komt goed! En zo niet, dan toch, ook al zat het gruwelijk tegen en verliep onze kraamperiode niet zoals gehoopt. Ondanks onze tegenslagen is het goed gekomen. Voor je verder gaat met lezen: ik wil dames niet afschrikken met mijn verhaal, maar juist moed en energie geven om door te gaan ook al heb je te maken met tegenslagen en dingen waar je geen invloed op hebt. Ik heb ogenschijnlijk veel pech gehad en dit komt zeer zelden voor. Laat een fijne kraamtijd je dus niet in de weg staan!
Ik ben zwanger van ons derde kindje en de zwangerschap verloopt voorspoedig. Na de gecompliceerde nasleep van de bevalling van ons tweede kindje, merk ik dat ik toch behoorlijk op zie tegen de bevalling. De vorige keer zat de placenta namelijk muurvast. Na een prachtige thuisbevalling, moest ik toen met spoed met de ambulance naar het ziekenhuis vanwege de placenta en een nabloeding. Uiteindelijk werden er tien weken na de bevalling nog placentaresten verwijderd op de operatiekamer. Een ontzettend lange nasleep die mijn herstel in de weg stond. Ik kan nu alleen maar hopen dat het deze keer mee zit met de placenta!
Een prachtige bevalling
Het is midden in de nacht als ik de eerste wee herken! We bellen direct de verloskundige en Sien constateert al snel dat de bevalling is begonnen. We gaan naar het ziekenhuis, waar onze gezonde dochter wordt geboren. De placenta komt vrij vlot, oogt compleet, alleen heb ik wel wat ruimer bloedverlies tijdens de bevalling dan normaal is. Het is een hele opluchting dat de bevalling uiteindelijk zo mee viel en dat de door mij gevreesde placenta soepel loskwam. Wat een prachtige bevalling: zo kan het dus ook!?
Van roze wolk naar ziekenhuisbed
In de kraamweek genoten we enorm van onze kersverse dochter en ons gezin van vijf. We werden abrupt van onze roze wolk gestoten doordat ik vlak na de kraamweek veel klachten kreeg: buikpijn, riekende kraamvloed en koorts. Helaas herkende ik deze klachten als geen ander: een ontstoken placentarest. Het zal toch niet weer? Een curettage onder algehele narcose volgde en eigenlijk was ik vooral opgelucht dat ze mij van de ontstoken resten af zouden helpen, zodat ik me beter zou voelen. Direct na de ingreep kregen we helaas de volgende tegenslag, want ik mocht niet mee naar huis. De ontsteking werd veroorzaakt door een hardnekkige ziekenhuisbacterie die één week met infuus moest worden behandeld.
Gelukkig lukte het ons toch goed om een knop om te zetten. Ondanks de plots nieuwe setting van mij in het ziekenhuis, hebben we er het beste van proberen te maken. Onze pasgeboren dochter mocht bij mij blijven, de andere kindjes kwamen regelmatig langs en mijn man verzorgde wat lekkers voor het avondeten. Na drie dagen ziekenhuisopname, kreeg ik positief bericht dat ik naar huis mocht en we zouden drie keer per dag op en neer gaan voor antibiotica via het infuus. Dit was best een belasting, maar we hadden het ervoor over zodat ik meer thuis van onze kraamtijd kon genieten. Ik miste thuis en mijn gezin echt vreselijk.
Weer opnieuw beginnen
Eenmaal thuis herstelde ik echter onvoldoende. Ik kreeg weer meer riekend bloedverlies en koorts en wist: dit voelt wéér als een ontstoken placentarest, maar hoe dan? Omdat de placenta zo soepel was gekomen, de echo geen duidelijke rest aantoonde en een curettage voor 99% effectief is, leek het de gynaecoloog niet waarschijnlijk dat er nóg een placentarest zou zitten. Ik had gehoopt dat mijn gevoel niet zou kloppen, maar helaas werd ik vanwege een nieuwe bloeding met de ambulance thuis opgehaald en lag ik één week na de eerste curettage wederom op de operatiekamer voor een tweede curettage om de resterende placentaresten te verwijderen.
Opluchting en herstel
Lichamelijk gezien had ik nu wel even wat ‘jasjes’ uitgedaan en voelde ik me allesbehalve fit. Ik kreeg een ijzerinfuus en ook nog een bloedtransfusie omdat ik een erge bloedarmoede had. Ook kreeg ik nog een tweede week antibiotica via het infuus, waarna de ontsteking opknapte. In totaal zijn we in het ziekenhuis ruim drie weken ‘kind aan huis’ geweest en was het pittig met een jong gezin en een newborn erbij.
De kracht van kleine momenten
Ondanks de heftige tijd, hebben we toch kunnen genieten van de kleine mooie momenten. Je realiseert je maar weer meer dan eens dat het niet allemaal zo vanzelfsprekend is. Dat je toch sterk en veerkrachtig genoeg bent om in situaties waarin je geen keuze hebt, door te gaan. Je kleine momenten die normaal zo vanzelfsprekend zijn, meer waardeert. Dit alles heeft ons sterker gemaakt als gezin en ons doen beseffen dat we gewoon een power team zijn waar een klein nieuw wondertje bij is gekomen. Ondanks drie pittige weken ben ik goed hersteld, maken we het goed en kunnen we weer genieten van ons gezin en alle mooie dingen die hierbij komen kijken.
