Eerder heb ik voor YuuX al een blog mogen schrijven over het traject dat ik volgde om Bewust Alleenstaand Moeder te worden. De 6e IUI-poging resulteerde in een hele fijne zwangerschap. Na precies 40 weken wordt ’s morgens vroeg mijn kerngezonde dochter Janne geboren. Nadat we allebei medisch in orde zijn bevonden, opgefrist zijn en gegeten hebben, mogen we naar huis. De kraamweek in.
Voordat we naar huis kunnen, moet ze wel veilig en warm vervoerd worden. Het is buiten erg koud en ik twijfel of ze dat ene jasje nu wel nog nodig heeft of dat het misschien wel weer teveel is. Daarna probeer ik Janne in de Maxi-Cosi te zetten, maar de gordels zitten nog te strak. Bij de aankoop is wel gedemonstreerd hoe het werkt, maar hoe was dat ook alweer? Gelukkig is er een verpleegkundige in de buurt die ons helpt.
Komt de kraamverzorgende op tijd?
Eenmaal in de auto bel ik de kraamzorg dat we eraan komen. Ik krijg de voicemail, maar word niet veel later teruggebeld. Ze is nog aan het puzzelen, maar kan nog niets beloven. Er zijn vannacht veel baby’s geboren. Ze belt me zo snel mogelijk terug. Oei… hoe ga ik dat doen? Ik heb wel eens een baby de fles gegeven, maar daar houdt het dan ook wel mee op. Hoe ga ik die eerste dag zonder kraamzorg doorkomen? Gelukkig gaat na nog geen 20 minuten mijn telefoon weer af: de kraamverzorgende komt mijn kant op en zal er een half uurtje na onze thuiskomst zijn.
Stijf van de adrenaline
Kraamverzorgster Mariëlle komt binnen en neemt de tijd om kennis met ons te maken en ons pad tot dan toe aan te horen. Ze zorgt dat we allemaal wat gegeten hebben en stuurt mijn moeder naar huis om wat te gaan slapen. Ook Janne en ik worden naar bed gedirigeerd. Slapen doe ik niet veel, ik sta nog stijf van de adrenaline. Maar het is heerlijk om naar zo’n klein hummeltje te kijken. Kater Jip loopt ondertussen ook in huis rond en is van slag van alle drukte in huis. Gelukkig zorgt Mariëlle er ook voor dat hij genoeg aandacht krijgt.
Mariëlle en mijn moeder wisselen elkaar af en we gaan de eerste nacht in. Verschrikkelijk! Niet omdat Janne zo slecht slaapt, integendeel. Die ligt de hele nacht heerlijk in haar co-sleeper te pruttelen. Maar ik ben bang dat ze mijn moeder wakker maakt, die de volgende ochtend weer moet gaan werken.
Echt alleen met Janne
Verloskundige Manouk komt langs voor de eerste controles en ik geef aan dat ik verschrikkelijk geslapen heb. Samen met Mariëlle besluiten we dat ik alleen met Janne de nacht in mag, op voorwaarde dat ik laagdrempelig bel als ik twijfel of voel dat ik niet lekker word. Mijn moeder leert me hoe ik een flesje moet maken, dat had ik tot dat moment nog niet zelf gedaan, en met Mariëlle bedenk ik hoe ik de nacht zo makkelijk mogelijk kan maken voor mezelf. Ik zet een waterkoker op de badkamer en maak een verschoonstation bij mijn bed. En toch is die eerste nacht spannend. De eerste kraamtranen dienen zich dan ook aan wanneer mijn moeder naar huis gaat en ik voor het eerst echt alleen ben met Janne.
Wat gaat het goed!
En wat gaat dat goed! Kater Jip komt ons iedere morgen wekken en vlak daarna horen we Mariëlle binnenkomen. Janne drinkt dan lekker haar flesje en tegen de tijd dat die op is, komt Mariëlle naar boven met een heerlijk ontbijtje. We kletsen, daarna doen we de controles en kan ik even douchen en aankleden. De ene dag komt het consultatiebureau langs, verloskundige Sien komt die week nog twee keer langs, we stoppen geboortekaartjes in de enveloppen en ik maak mijn blog voor YuuX af. Kraamvisite komt vooral ’s avonds en in het weekend.
Groei in rol als ouder
Gedurende de week merk ik dat ik groei in mijn rol als ouder. Ik word beter in het verschonen van luiers, het opmeten van haar temperatuur en het maken en geven van de fles. Ook merk ik dat mijn herstel elke dag vooruit gaat. Maar bij elke twee stappen vooruit, gaat er ook eentje achteruit. Een ander huiltje, meer drinken, minder drinken, een dip in temperatuur en zodra Mariëlle vertrekt (weer tranen) wil Janne niet meer onder een laken slapen. En iedere keer vinden we weer een oplossing!
