Om 7.00 uur ‘s morgens werd ik wakker met lichte buikkrampen, tenminste dat dacht ik. Deze buikkrampen had ik een paar dagen geleden in de avond ook gehad, waarna deze verdwenen. Op dat moment had ik geen idee dat dit misschien wel voorweeën waren. We begonnen de dag rustig en gingen met z’n drieën ontbijten.
Vrijdag de 13e
Na het ontbijt rond 7.45 uur ging Erik boven aan het werk en bleef ik beneden om met ons zoontje te spelen. We maakten nog het grapje over dat het vandaag vrijdag de 13e was. Hoe toevallig als ons kindje vandaag geboren zou worden. Ik wist zeker dat het nog wel even zou duren, want de weeën zou ik toch wel herkennen van de eerste bevalling. Niet dus. Tegen 8.00 uur riep ik Erik. Ik voelde weer die buikkrampen en deze leken nu heftiger te worden. Ik kon steeds minder lang en comfortabel zitten en wilde het liefst blijven staan. Dit herkenden wij allebei van de eerste bevalling. We besloten even aan te kijken wat er zou gaan gebeuren en of dit nu echt het begin zou zijn van de bevalling, want ondanks een eerdere bevalling voelde het toch helemaal anders.
Mijn moeder moest snel komen
Toen de weeën rond 8.30 uur regelmatiger kwamen was het toch echt duidelijk dat alles was begonnen. Rustig besloten we mijn moeder te bellen die ons zoontje zou komen ophalen. Ik dacht tijd genoeg te hebben en wilde wachten met het bellen van YuuX. Erik zag aan mij dat de weeën steeds sneller achter elkaar kwamen. We belden nogmaals mijn moeder dat ze snel moest komen. Tegen 9.50 uur besloot ik dan op aandringen van Erik YuuX te bellen. Ik kreeg verloskundige in opleiding Julia en verloskundige Sien aan de telefoon. Ze zouden nog wat afronden en samen langs komen om te kijken hoe het met mij ging. Voor de zekerheid namen ze alle spullen en het bad mee omdat mijn vorige bevallig best snel ging. Ik voelde mijzelf nog steeds goed. Ik was rustig de weeën aan het wegpuffen, terwijl ik staand op de bankleuning of het kookeiland leunde. Dit voelde voor nu het fijnst en zo had ik alles onder controle. Het gevoel om weer thuis te bevallen en dat de verloskundigen onderweg waren gaf mij rust. De tijd vloog voorbij en alles verliep zoals afgesproken.
“Sien, het gaat niet lang meer duren”
Tegen 10.00 uur ging mijn moeder met ons zoontje weg en tien minuten later waren de verloskundigen van YuuX binnen om alles door te nemen. De eerste controles werden gedaan en alles zag er goed uit. We besloten het nog even wat tijd te geven voordat ik zou worden getoucheerd. Nu ons zoontje weg was kon ik mijzelf beter focussen op mijn eigen lichaam. Ik voelde de weeën toenemen. Rond 10.45 uur was het tijd voor de volgende controle. Ik moest toch echt gaan liggen en de weeën wegpuffen op bed. Vijf centimeter ontsluiting werd er gezegd. Vanaf dat moment ging alles in volle vaart. Het bad werd opgeblazen en tegelijkertijd moest de waterslang erin om het bad te vullen. De kraamzorg werd gebeld, met het bericht dat ze snel moest komen. Ook werden de spullen voor de bevalling en de baby klaargelegd. Iedereen was druk bezig en liep de benen onder zijn lijf uit om alles snel te regelen. Ik stond al die tijd leunend aan het kookeiland relaxt mijn weeën op te vangen, die toch echt wel heviger werden en langer aanhielden. Tegen 11.15 uur keken Sien en ik elkaar aan en we wisten al genoeg. Voor de zekerheid sprak ik het ook maar uit “Sien, het gaat niet lang meer duren”. Iedereen zette nog een extra tandje bij en nu werd het bad nog extra gevuld met emmers water die werden gehaald.
Ik voelde een plopje
Om 11.36 uur mocht ik dan eindelijk het bad in. Binnen twee tellen kwam de heftigste wee tot nu toe. Het deed pijn en ik raakte de controle kwijt en wist niet meer wat ik moest doen. Gelukkig riep Sien dat ik rustig moest blijven ademen en zo kwam ik weer tot rust. Toen voelde ik een plopje, alsof er iets knapte. Mijn vliezen waren gebroken. Gelijk voelde de weeën anders en ik moest persen. ‘De baby komt nu’ zei ik. Eerst nog snel even een controle en gelukkig had ik volledige ontsluiting. Alles voelde zo rustig in huis dat ik mijzelf volledig kon richten op de bevalling. Erik die naast mij zat aan het bad. Julia en Sien die mij geruststelden en vertelden wat ik moest doen. Ik mocht rustig tijdens een wee meepersen. Ik voelde iedere keer als ik mocht persen het hoofdje iets verder dalen. Ik kon op eigen kracht en (deze keer) zonder hulp rustig persen tijdens een wee. Ik voelde heel bewust hoe ons kindje werd geboren. Ik voelde hoe het hoofdje steeds een stukje verder werd geboren. Na een kwartiertje persen werd ons kindje in bad geboren. Vooraf hadden we besloten om ons kindje eerst even onder water te laten. Na een tijdje heb ik hem samen met Julia uit het water gepakt en tegen mij aangelegd. Onze eerste reacties waren “het is een jongetje” en “wat een mooi mannetje, onze Lux”.
Het eerste contact met papa
Na een tijdje samen fijn in het water gezeten te hebben, heeft Erik Lux zijn eerste flesje huid op huid gegeven en hem na de controles aangekleed. Dit vonden wij een mooi moment. Zo heeft Lux ook een fijn eerste contact gehad met papa.
Direct na de bevalling waren wij zo tevreden over hoe alles was gegaan. De opa’s en oma’s van Lux die wij direct belden vertelden we vol blijdschap hoe goed de bevalling was gegaan. Deze keer was het precies zoals we gehoopt hadden. Thuis waar je fijn kan doen wat je wilt om je weeën op te vangen en in je eigen veilige haven kan bevallen.
Lux is in bad geboren en alles is, ondanks dat het snel ging, goed gegaan. Achteraf kijken wij terug op een mooie, maar snelle bevalling. Als mensen ons vragen hoe de bevalling is verlopen kijken we elkaar lachend aan en zeggen we “het was maar een ochtendje werk”.
