In april 2021 kwamen we erachter dat ik weer zwanger was. We waren het jaar ervoor naar Wijchen verhuisd dus we keken naar een andere verloskundige praktijk. YuuX leek mij een fijne praktijk, omdat ze aangeven dat ze, als het mogelijk is, bij je blijven als je medisch wordt. Dit wilde ik graag, omdat ik mij bij de bevalling van mijn zoontje Benja best alleen heb gevoeld in het ziekenhuis. Het was druk op de afdeling, waar ze natuurlijk niks aan konden doen. Ik werd toen ingeleid in verband met overtijd gaan. Ik was bijna 42 weken zwanger. Eigenlijk was dit weer een angst van mij tijdens deze zwangerschap, dat ik weer bijna overtijd zou gaan en dus ingeleid zou worden. Ik wilde dit keer heel graag dat de bevalling zelf zou beginnen. Bij YuuX gaven ze aan dat het vaker bij een tweede kindje voorkomt dat de baby nog een paar dagen later komt, dus ik was daar bang voor. We hebben heel vaak besproken wat mijn opties dan zouden zijn en het verschil met deze tweede keer was wel dat een verloskundige van YuuX mijn vliezen thuis zou mogen en hopelijk kunnen breken, als begin van het inleiden. Dat gaf hoop!
Strippen
De 40 weken passeerde ik, wel met gerommel, maar niks zette door. De mijlpaal van 41 weken kwam eraan en de eerste afspraak voor het strippen was gemaakt. Ik was bang dat ik nog geen ontsluiting zou hebben, dus er niet gestript zou kunnen worden, maar toch gelukt. Het kon wel! Die avond heb ik wel voorweeën gehad maar helaas veel te lekker geslapen die nacht. In de ochtend was ik best teleurgesteld en liet ik een traantje. Maar goed, we hadden nog even. Ward moest mij even een hart onder de riem steken. Die dag voelde ik mij wat onrustig, ik moest vaak plassen en voelde mij anders. Ik was snel overprikkeld en kon niet goed aandacht geven aan mijn zoontje Benja. Ik trok mij even terug in mijn gedachtes en nam een lekkere douche. Ik kon niet zeggen dat ik voorweeën had, maar wel een soort algehele kramp die niet echt wegging.
Groeiecho
Aan het einde van de middag werden we gebeld door Dieke van YuuX of we langs konden komen voor de groeiecho, die eigenlijk voor over twee dagen gepland stond. Er was namelijk wat veranderd in het rooster. Zoveel hadden wij niet meer te doen, dus snel naar YuuX waar we nog een mooie echo kregen. Ik wilde niet weten hoeveel gram ons zoontje geschat zou worden. Ik was bang dat hij erg groot zou zijn. Ward wilde het wel weten, zodat hij het mij achteraf kon vertellen. Dieke bood aan om eventueel naar mijn ontsluiting te voelen, aangezien het zo rommelde. Ze vroeg: waar gaat Benja heen als je gaat bevallen? En is dat ver? Ze zei: lijkt me fijn als jullie Benja laten ophalen, vanavond lekker samen op de bank. Wat bleek: ik had al 4 à 5 cm ontsluiting! Omdat ik geen regelmatige weeën had, kon het ook nog niet beginnen, maar misschien ook wel…
Geen patat en frikadellen
We zouden die avond patat eten. Dieke zei nog: niet doen joh, straks moet je overgeven en geef je patat en frikadellen over omdat het zo zwaar valt. We zijn toch eigenwijs geweest (craving😉), dus na de patat werd Benja opgehaald. Vanaf dat moment kreeg ik voorweeën of weeën om de tien minuten. Ik moest mij wel echt focussen en kon het niet negeren. Maar wat moet je nou met zulke weeën? Was het nu begonnen of niet? Vanaf 20:30 uur kwamen de weeën om de vijf minuten en ik sprak met Ward af dat hij zou bellen naar YuuX om 20:45 uur.
Ik herkende de pijn
De weeën bleven komen en Ward belde naar YuuX. Mieke nam op, vroeg of Julia (verloskundige in opleiding) mee mocht en gaf aan dat ze eraan kwamen na onze toestemming. Om 21:00 uur waren ze er. Ik zat op de bank de weeën op te vangen, met fijne muziek op. Ik pufte niet echt, het was meer geluid maken op de ademhaling. Ik kreeg blijkbaar ontzettend veel adrenaline van het feit dat ze er waren want ik begon ontzettend te shaken. Ik kon dit heel moeilijk tegenhouden. Om 21:15 uur hebben Julia en Mieke mij om de beurt getoucheerd, ik bleek op 7 centimeter te zitten dus het was echt begonnen! Mijn grote wens dat mijn weeën zelf zouden beginnen was al uitgekomen, maar eigenlijk was het enige dat ik dacht: het doet al veel pijn en dit wil ik niet weer. Ik herkende de pijn die ik was vergeten na Benja en vond het eigenlijk niet zo leuk.
Het bevalbad
Dieke had ons na de groeiecho hun bevalbad meegegeven zodat Ward die alvast kon opzetten, maar hij was hier nog niet aan toegekomen. Dit hebben Julia, Mieke en Ward samen gedaan. Ik mocht om 21:50 uur het bad in, wat was dat heerlijk. De tussenpozen tussen de weeën werden wat langer, maar stiekem vond ik dat erg fijn. Even wat rust. Het ging erg snel, dat voelde ik wel. Op een gegeven moment ervaarde ik steeds wat meer druk tijdens een wee. Mieke of Julia vroeg of ik het nog weg kon puffen, dit lukte nog wel redelijk. Af en toe begon ik wat mee te schreeuwen geloof ik, maar ze moedigden mij aan de weeën nog weg te zuchten.
Gebroken vliezen
Om 22:05 uur voelde ik een enorme plats en ik wist en zei ook hardop: mijn vliezen! Mieke scheen even met haar lampje en gelukkig was het vruchtwater helder. Ik voelde echt een immense druk, ging instinctief op handen en knieën zitten en zei: hij komt! Julia keek mee en gaf aan dat hij er inderdaad aankwam. Ik schreeuwde hard, ik wist even niet iets anders te doen. Mieke gaf aan dat ik moest persen, niet schreeuwen. Dit werkte goed, ik voelde hem echt naar beneden gaan.
Je bent er al!
Mieke gaf aan dat ik nog iets naar boven kon komen met mijn bovenlijf voor een betere houding voor meer ruimte in het bekken. De wee ging weer weg en kwam weer op. Ik vond het lastig te voelen wanneer ik weer kon persen, totdat de wee goed opkwam. Mijn zoontje werd voor mijn gevoel gelanceerd op aarde. Gelukkig heeft Julia hem goed opgevangen in bad. Ze gaf hem aan en ik weet nog dat ik dacht: je bent er al! Onze zoon Elim werd geboren om 22:11 uur. Wat een ontzettend snelle bevalling! Elim ademde niet gelijk helemaal goed en was ook wat slap. Julia en Mieke hebben hem droog gewreven en dit hielp gelukkig goed. Hij kwam weer terug bij mij op mijn borst. Ward zei nog: wat was dit voor een bevalling? Zo snel! We waren echt allebei helemaal perplex. Ward heeft wat gefilmd gelijk na de bevalling en je hoort de kraamzorg binnenkomen vijf minuten na de bevalling. Ik zat nog lekker in bad en mocht de placenta ook geboren laten worden in bad. Erg fijn om gewoon nog even in het warme water te zitten. Het water kleurde rood maar Mieke en Julia gaven aan dat het net als ranja is, het lijkt veel maar valt dan gelukkig mee. Ik vind de foto’s die gemaakt zijn wel heel grappig om te zien: nog heerlijk zittend in zo’n rood gekleurd bad.
Ben ik ingescheurd?
Toch kwam het moment daar om uit het bad te gaan. Elim hapte op de bank gelijk mooi aan en ik was erg gelukkig. Helaas komt dan toch ook het moment om even te kijken of ik was ingescheurd: dit was wel zo, tweedegraads. Gelukkig konden ze dit thuis hechten, zodat we niet nog naar het ziekenhuis moesten. Dit was, vanzelfsprekend, niet zo’n pretje. Met name de verdoving zetten was vervelend. Wat het allemaal beter maakte was een soort tampon die ze inbrachten, zodat ze goed zicht hadden zonder bloed wat steeds het zicht zou vertroebelen. Van het hechten zelf voelde ik niet veel gelukkig. Julia heeft het goed gehecht, want ook daarna heb ik er geen last van gehad.
Trots
En dan het moment dat het allemaal achter de rug is, je heerlijk op je eigen bed zit, met je nieuwe kindje op en aan de borst. Daar doe je het dan toch wel allemaal voor. Ik vond het niet leuk, maar was wel heel erg trots. Wat was dit een droombevalling. Dit was echt alles wat wij wilden en zo’n enorm verschil met de eerste bevalling.
Ik was nog erg benieuwd hoe zwaar Elim was: een grote jongen van 4200 gram. Heb ik er toch maar mooi uitgeperst…
