In vriendenboekjes van vroeger schreef ik altijd bij de vraag ‘wat wil je later worden?’ als antwoord ‘moeder’. Maar wanneer ben je echt klaar voor de volgende stap?
Beslissing en wachten
Na een goed gesprek, besloten we samen dat we ervoor wilden gaan en dat ik zou stoppen met de pil. Eerst was het afwachten of mijn natuurlijke menstruatiecyclus weer op gang zou komen. En jawel hoor, precies vier weken nadat ik gestopt was met de pil werd ik voor het eerst weer ‘normaal’ ongesteld.
Eerste zwangerschapstest
Toen ik een maand of vijf gestopt was met de pil, deed ik een dag voordat ik ongesteld moest worden een zwangerschapstest. Ik had wat meer menstruatieklachten dan normaal. Toevallig ook dezelfde klachten als bij een beginnende zwangerschap. Het was voor het eerst dat ik een beetje teleurgesteld was toen deze een negatieve uitslag gaf. Misschien hoopte ik stiekem toch meer op een positieve test dan dat ik durfde toe te geven?
Positieve zwangerschapstest
Toen kwam mei. Ik weet nog heel goed dat ik op een vrijdag ongesteld moest worden, maar ik kon het niet meer houden. Op woensdag deed ik een test waarbij er twee streepjes zouden moeten verschijnen. De eerste streep, de controlestreep, werd al heel gauw duidelijk zichtbaar. En toen kwam er, bij het controlevenstertje, een hele lichte, met het oog nauwelijks zichtbare streep. Het was zo’n minimale verkleuring, dat ik tegen mijn vriend zei dat dat vast kwam door de urine en dus vast niks was (oordeel zelf). Mijn vriend daarentegen had gelezen dat elke verkleuring een positieve uitslag betekent, hoe licht de streep ook was. Hij was standvastig en stond erop dat ik donderdag een digitale test zou doen, gewoon voor de zekerheid. Dus de volgende ochtend deed ik wederom een test. En jawel hoor, na een minuut of drie komt mijn vriend met de test in zijn handen de slaapkamer binnen. ‘Zie je wel!’. Ik schoot overeind en zag heel duidelijk ‘zwanger’ op de test staan. Ik was vol blijdschap maar weet ook nog heel goed welke gedachte er door mijn hoofd schoot: ‘Holy shit, het is nu menens. Nu kunnen we echt niet meer terug; het ‘leven’ is nu echt begonnen…’
Wat nu?
En ja, wat nu? Volgens de gebruiksaanwijzing moet je de dokter informeren dus dat heb ik gedaan. De assistente vertelde me dat ik nu moest gaan kijken voor een verloskundige. Zo kwam ik bij YuuX terecht. De eerste keer daarbinnen gaan vond ik heel spannend. Ik mocht gaan liggen en al snel was er een heel klein vruchtzakje met kindje zichtbaar op de monitor. ‘Gefeliciteerd, er is echt iets aan het groeien’. Dat was een heel onwerkelijk moment. Al snel vertelden we het onze ouders en later vrienden en familie waarna we overladen werden met fijne, lieve reacties.
Zwangerschap verloopt goed
Ik ben de zwangerschap erg goed doorgekomen. Ik heb het eerste trimester in het begin eventjes last gehad van ochtendmisselijkheid, maar dat ging al snel over. Verder geen last van overgeven, rugpijn, misselijkheid of andere typische kwaaltjes die je voorbij hoort komen. Vooral de eerste twintig weken was ik nog erg actief. Daarna begon mijn buik steeds meer te groeien en heb ik meer mijn rust genomen. De laatste weken van de zwangerschap vond ik fysiek vooral zwaar. Dingen als veters strikken, sokken aantrekken en dat soort simpele dingen kostten toch veel meer moeite. Ik kreeg ook wat last van harde buiken. Daarom ben ik de laatste twee weken tot aan mijn zwangerschapsverlof (36 weken) halve dagen gaan werken. Dat was heel erg prettig en ik merkte dat mijn lichaam die rust ook erg kon waarderen.
Omgaan met zwangerschapskilo’s
Wat ik echt wel wat moeilijker vond, waren de zwangerschapskilo’s. Afgelopen jaar ben ik veel afgevallen en eindelijk voelde ik me mezelf in mijn lichaam. Dat ik nu dus aankwam, vond ik heel confronterend. Ik voelde me ongemakkelijk en onaantrekkelijk, want dat waar ik zo hard voor gewerkt had, was in mijn ogen nu ‘allemaal voor niks’ geweest. Gelukkig kon ik dit goed bespreken tijdens de controles en ook met mijn vriend had ik hier goede gesprekken over. Wat mij houvast heeft gegeven, is het feit dat als je (te) weinig aankomt of zelfs afvalt, dit totaal niet gezond is voor de ontwikkeling van de baby. Het is belangrijk om goed voor je lichaam te zorgen; jij bent de basis voor je kleintje! Ook tijdens de medische echo’s werd benadrukt hoe belangrijk het is om goede en vooral genoeg voedingsstoffen binnen te krijgen.
De laatste loodjes
Nu ben ik inmiddels de 40 weken gepasseerd en is het letterlijk afwachten wanneer de geboorte op gang komt. Ondanks de spanning die ik toch wel een beetje heb voor de bevalling, kunnen we niet wachten om ons kleintje straks te mogen ontmoeten… Want ja, alle clichés zijn waar… Er is er nog nooit een blijven zitten en de baby zal er toch uit moeten… Wij zijn er klaar voor!
*Vanwege privacyredenen zijn de namen veranderd