Dit jaar zijn mijn man en ik 10 jaar bij elkaar en hiervan wonen we nu 3,5 jaar samen. We hebben samen ontzettend genoten van onze studentenperiode en hebben vele reisjes naar het buitenland gemaakt. Toen we 23 waren en bijna afgestudeerd waren van onze hbo-opleidingen, kwam er een mooi appartement op ons pad, óp Alverna. Hier hebben we twee jaar met veel plezier gewoond, al snel wisten we dat we samen een huis wilden kopen en een gezin wilden stichten. Nog net in 2020 hebben we getekend voor onze eerst koopwoning en hier wonen we nu alweer 1,5 jaar.
Nauwelijks bloedverlies
Al snel besloten we te stoppen met de pil om te kijken wat dit zou doen met mijn lichaam (ik slikte deze tenslotte al ruim 8 jaar). In april 2021 stopte ik met de pil, het duurde vrij lang voordat ik voor de eerste keer echt ongesteld werd (8 weken). Hierna werd het er niet beter op, ik verloor niet tot nauwelijks bloed, dus ik wist niet goed of ik nu wel of niet ongesteld was geworden. Daarnaast was er van een cyclus weinig te bekennen.
Toch probeerde ik het los te laten en te genieten van de heerlijke zomer. We gingen deze zomer met mijn zusje en zwager naar Curaçao, ons lievelingseiland waar we al vaker zijn geweest.
Schildklierproblemen in de familie
Eind van de zomer besloot ik naar de huisarts te gaan en mijn verhaal te vertellen. In de zomer had ik wel wat bruine afscheiding gehad, maar dit kan je toch geen menstruatie noemen dacht ik. Gelukkig heb ik een super fijne huisarts die niet zegt: ‘ja je moet het echt een paar maanden de tijd geven’ of ‘het kan wel een jaar duren voordat je cyclus weer normaal is’. Dit soort berichten las ik op internet veel en het maakte mij heel onzeker. Om zaken uit te sluiten stelde de huisarts voor om bloed te prikken, vooral omdat er in mijn familie veel schildklierproblemen voor komen, was ik bang dat dit wellicht de boosdoener was van mijn vreemde cyclus.
“Mijn waardes waren niet goed”
Na het bloedprikken werd al vrij snel duidelijk dat mijn waardes niet goed waren wat betreft mijn schildklier. Aan de ene kant was ik opgelucht, want ik wist er klopte iets niet, maar aan de andere kant hoopte ik niet dat dit ervoor zorgde dat onze kinderwens een lang traject ging worden. Ik kreeg niet gelijk medicijnen, want na zes weken moest ik opnieuw prikken om zeker te weten dat de waardes niet goed zijn. Het kan namelijk zijn dat de waardes tijdelijk niet goed zijn (een hormonenkwestie, het zal ook eens niet te maken hebben met hormonen).
Drang om te testen
Twee weken na het bloedprikken werd ik op zaterdagochtend 16 oktober wakker met een enorme drang om te testen. In die week had ik ontzettend last van mijn borsten en rug, maar ik dacht dit komt door ons bed (die was aan vervanging toe). Toch had ik heel erg het gevoel van test nu maar even, dan kan je het uitsluiten. Ik deed de test en er kwamen gelijk twee dikke vette strepen!! OMG ik was in shock, had het zo niet verwacht op dat moment. Het was heel erg vroeg, 07:30 uur en ik maakte Sven gelijk wakker. We waren allebei zó blij dat we in huilen uitgebarsten zijn van geluk.
Cadeautje!
Op zaterdag 16 oktober waren mijn ouders 26 jaar getrouwd en was mijn vader jarig, we hebben het natuurlijk gelijk op een leuke manier tegen hen verteld. We hadden de zwangerschapstest ingepakt en deze niets vermoedend gegeven en gezegd dat ze deze samen moesten uitpakken voor hun huwelijk. Toen ze eenmaal het cadeautje hadden uitgepakt en zagen dat het een zwangerschapstest was, begonnen ze allebei te huilen van blijdschap. Hun droom komt uit, ze worden opa en oma.
Al in de 11e week
Maandag 18 oktober belde ik gelijk de verloskundige om een afspraak te maken, maar ik had geen idee wanneer mijn laatste menstruatie was geweest. De laatste keer bruine afscheiding was 20 augustus, maar ik had geen idee of dit een menstruatie was. Eenmaal bij de verloskundige kwamen we er achter dat ik al in de 11e week van mijn zwangerschap zat en dat onze baby dus op ons eilandje was verwekt. Zo bizar dat ik het gehele eerste trimester niks heb gemerkt. Achteraf wel natuurlijk, pijn aan mijn rug en borsten en rusteloze nachten. Maar ik ben totaal niet misselijk geweest of andere echte zwangerschapskwaaltjes. Achteraf bleek ook dat de slechte waardes van mijn schildklier te maken hadden met de innesteling van de baby, hormonenkwestie of zoiets….
*Vanwege privacyredenen zijn de namen veranderd