Verhuizen, verbouwen en verlangen
Met de komst van onze Liz (09-09-2022) waren wij op zoek naar een grotere woning. We kochten in november 2024 onze eerste koopwoning en daarmee begon een lange periode van klussen, plannen en multitasken. Met een peuter een huis verbouwen is next level multitasken. Na een paar maanden hard werken gingen we over naar ons nieuwe huis, waar op dat moment nog enorm veel moest gebeuren. De omvang van de klus werd nu duidelijk en energie en enthousiasme maakten plaats voor vermoeidheid en onzekerheid.
De wens voor een tweede kindje was groot, alleen het klussen kostte veel tijd en energie. Waar doe je dan goed aan? Wanneer begin je? Wellicht duurt het wel even voordat we zwanger zijn. Daarnaast heeft het mij veel werk en tijd gekost om mij weer mezelf te voelen na de eerste zwangerschap en bevalling.
Tijdens de eerste zwangerschap kwam ik veel kilo’s aan en na de bevalling raakte ik de kilo’s moeilijk kwijt. Daarnaast heb ik een fysiek beroep waarvoor ik fit moet zijn, maar ik voelde mij fysiek slap en totaal niet mezelf. Met een coach raakte ik 11 kilo kwijt en voelde ik mij na ruim een jaar weer mezelf. Wat fijn! Ik kon mijn werk weer doen zoals ik dat hoor te doen.
Een tweede kindje… maar wanneer?
We lagen over een tweede zwangerschap niet op één lijn, dat was duidelijk. Rick wilde er graag voor gaan, maar ik wist niet of ik er klaar voor was. In juni besloten we ervoor te gaan. Na één poging kreeg ik toch koudwatervrees en wilde ik een pauze inlassen. Eerst maar even lekker op vakantie en een beetje bijkomen van het afgelopen jaar.
Tijdens onze vakantie in Frankrijk kreeg ik een onderbuikgevoel… Na twee negatieve testen legde ik het naast mij neer. We planden een fietstocht van ruim 18 kilometer rondom het vakantiepark. Alhoewel ik vrij sportief ben en durf te zeggen dat ik een goede conditie heb, had ik het al vrij snel zwaar. Mijn benen voelden zwaar en ik begon enorm te zweten. Ik kreeg weer dat onderbuikgevoel. Bij terugkomst kochten we toch maar voor de derde keer een zwangerschapstest. En ja hoor… al na enkele seconden verscheen er dat welbekende streepje. Mijn onderbuikgevoel klopte dus. Alweer de eerste keer raak.
Ik zou blij moeten zijn, maar dat was ik totaal niet. Ik had immers bedacht er nog niet klaar voor te zijn, na een hoop hectische maanden. Ik moest huilen. Ik huilde uit schaamte, angst en teleurstelling. Ik zou eigenlijk blij moeten zijn en dankbaar. Het was voor Rick moeilijk, want hij was daarentegen wel heel blij. Rick probeerde mij te troosten en vertrouwen en positiviteit te geven. We bedachten hoe we het mijn familie zouden vertellen. Dit pakte leuk uit en iedereen reageerde heel erg blij en liefdevol.
Gevoelens die je niet durft uit te spreken
Toch duurde het een hele tijd voordat ik de situatie kon accepteren en nog langer voordat ik blij kon zijn met de zwangerschap. Ik heb hierin vooral ervaren dat veel mensen niet begrijpen dat ik me zo heb gevoeld. Ik moest immers blij en dankbaar zijn dat het lukte. En we wilden op den duur toch een tweede kindje… Ik durfde vaak niet uit te spreken dat ik even niet gelukkig was en opkeek tegen alles wat ons te wachten stond. Ik zette vaak een masker op en deed maar alsof ik blij was. Dit kostte veel energie, terwijl ik door de zwangerschap al weinig energie had.
Er waren gelukkig een hoop vrouwen die mijn gevoel herkenden. Ook zij gaven aan dat dit gevoel moeilijk te bespreken is bij veel mensen. Ik vind dit raar. Kinderen krijgen vind ik een van de meest levensveranderende gebeurtenissen, dus het is in mijn ogen logisch dat dit veel emoties en gevoelens met zich meebrengt, ook de minder prettige.
Ik heb het mezelf achteraf onnodig moeilijker gemaakt door mij veel te veel aan te trekken van wat anderen van mij zouden vinden. Ik hoop dat vrouwen die dit lezen en zich in zekere mate in mijn verhaal herkennen, eerlijk durven te zijn en geen energie hoeven te verspillen aan het hooghouden van een masker. Ook de minder prettige gedachtes en gevoelens rondom zwangerschap en geboorte mogen er zijn!
Acceptatie, blijdschap en een gezin van vier
Na een paar maanden was ik helemaal gewend aan het idee en blij dat we een gezond kindje mochten verwelkomen. Wauw, een gezin van vier. Wat een rijkdom! En onze Liz werd daarnaast grote zus. Dat vond ik één van de meest bijzondere dingen aan de geboorte van ons lieve mooie zoontje Sam.
Een vervolg
In het volgende deel van ons verhaal delen we hoe de bevalling van ons tweede kindje Sam verliep. Van de laatste weken van de zwangerschap tot het bijzondere moment waarop ons gezin van vier compleet werd.
