Als klein meisje wilde ik graag kraamverzorgster worden, net als mijn moeder. Ik was dol op kinderen en zou het niet erg vinden om jong moeder te worden. Eindelijk, na uitstel van mijn partner (die niet meteen kinderen wilde), begonnen we aan onze kinderwens. Ik was zo blij dat ik meteen foliumzuur in huis heb gehaald en een boek heb gekocht over het vaderschap voor mijn partner.
Onvoorspelbare cyclus
Helaas waren we na maanden proberen nog niet zwanger en zijn we naar de huisarts gegaan. Ik had een onvoorspelbare cyclus en werd doorgestuurd naar het CWZ voor een echo. Op de echo werden geen bijzonderheden geconstateerd dus werd ons verzocht verder te gaan op de natuurlijke manier. Bij mijn partner is een aantal keren het zaad getest op vruchtbaarheid. Eén keer was er een afwijkende uitslag waardoor we samen, een jaar na de doorverwijzing van de huisarts, naar het Radboud werden gestuurd.
Start van hormoonbehandeling
Na een aantal onderzoeken bleek dat ik PCOS (onregelmatige cyclus) heb. De eerste maanden bestond het onderzoek bij het Radboud uit het monitoren van mijn cyclus (o.a. via echo’s) zodat we beter wisten wanneer de eisprong was. Nadat ook dit geen succes gaf ben ik gestart met een hormoonbehandeling. Eerst in tabletvorm en daarna met injecties vanwege de bijwerkingen. Keer op keer groeiden er twee a drie eitjes maar vond er geen bevruchting plaats.
Het werd steeds moeilijker om op kraamvisite te gaan
Gedurende dit traject zat ik niet lekker in mijn vel. Mijn leven stond stil en alles draaide om het zwanger worden. Ik vroeg mij steeds of het mij wel is gegund? Ik wilde zo graag voelen hoe het is om zwanger te zijn. Op mijn werk liep het niet lekker, door de hormoonbehandeling was ik erg negatief. Ik had nergens zin in en ik kwam flink wat kilo’s aan. In mijn omgeving raakten mensen zwanger en ik vond het steeds moeilijker om op kraamvisite te gaan. Ik merkte dat ik afstand deed van vrienden met kinderen want kinderen om mij heen viel mij zwaar.
Alles van mezelf afschrijven
Ik merkte dat ik alles van mij af moest schrijven. Alle ziekenhuisbezoekjes, welke medicatie ik gebruikte, de grootte van de eitjes, aan welke kant ze zaten, de adviezen van het ziekenhuis en de bijwerkingen van de medicatie. Dit hielp mij om mijn hoofd even leeg te maken. En zo kon ik altijd nog teruglezen hoe het de vorige maand of in het begin was.
De moed zakte me in de schoenen
Na acht maanden in dit traject (inclusief de emotiewisselingen van hoop naar teleurstelling) zakte de moed me in de schoenen. Ik heb besloten om te switchen van afdeling op het werk en ben gestart met een opleiding. Ik vond dat ik door moest met mijn leven. Ook werden mijn eileiders doorgespoeld. Ik startte de opleiding… En toen was ik ineens zwanger! De eerste maand na het doorspoelen van de eileiders. Ik kon het niet geloven en heb daarom meerdere zwangerschapstesten gehaald. Na het zien van een positieve test kwamen alle emoties eruit. Wat een opluchting, ik kan zwanger worden! We hebben dit nieuws snel gedeeld met onze familie. Want ook zij leefden met ons mee.
Ik vond de zwangerschap niet veel aan
Helaas vond ik de zwangerschap zelf niet veel aan. Ik was erg moe, had een laag Hb en sliep veel gedurende zwangerschap.
Na de geboorte van onze dochter ben ik meer gaan snoepen. Hierdoor kwam ik opnieuw veel aan waardoor mijn lichaam in de weg ging zitten. Mensen ging vragen of ik zwanger was. Daarna heb ik de knop omgezet en ben ik gaan letten op mijn voeding en meer gaan bewegen. En met resultaat want ik kwam weer op mijn gezonde BMI en mijn cyclus werd regelmatig.
Tweede kinderwens
Dan onze tweede kinderwens.. Nu was ik diegene die misschien toch even wilde wachten. Ik was bang om opnieuw het traject in te gaan: opnieuw die hormoonbehandeling, opnieuw niet lekker in mijn vel zitten et cetera. Na ongeveer een half jaar proberen (zonder al te veel verwachtingen) was ik vijf dagen overtijd en bleek ik zwanger te zijn! Het voelde onwerkelijk en was ook een enorme opluchting. Geen medisch traject! Het kan dus toch! Dit keer geloofde ik de eenmalige zwangerschapstest. Hij was zo positief!
Deze tweede zwangerschap ging mij beter af. Op een aantal zwangerschapskwalen na had ik wel meer energie. Ongelooflijk toch, hoe zo’n eerste en tweede kinderwens en zwangerschap zo anders kunnen verlopen!?
