We wisten samen al snel dat we kinderen zouden willen, maar wanneer zet je nou echt de eerste stap? Tegenwoordig wil je toch alle hokjes hebben afgevinkt. Het ‘probleem’ van nu is alleen dat het allemaal wat langer duurt voordat je alles op orde hebt, tenminste zo voelt het. En op het moment dat je het op orde hebt, is dat dan eigenlijk wel zo? Het perfecte moment lijkt bijna niet te bestaan. Maar een lange relatie, vaste contracten en toch dat lang verwachtte huis deed ons besluiten om de eerste stap te zetten.
“Waar blijft die baby?”
Tussendoor krijg je natuurlijk ook vragen: je tikt de 30 aan, je hebt de hokjes afgevinkt, waar blijft die baby? De ene collega was nog niet terug van zwangerschapsverlof of ik stond al als volgende op de lijst. “Jij bent zeker de volgende hé!” nou dat weet je dus niet. Vragen of ik kinderen wilde vond ik makkelijk te beantwoorden, maar dat mensen ook doorvragen dat ging mij wel te ver. Wat willen ze dan eigenlijk horen? Hoe, waar, wanneer…
Het juiste moment
Aangezien het voor vrouwen wat natuurlijker aanvoelt om er meteen voor te gaan, is dat bij mannen meestal niet zo. We hadden bedacht om eerst met de pil te stoppen en nog even te wachten om echt bezig te zijn met het zwanger worden. Het was ook het moment om de man even aan het idee te laten wennen. Door te stoppen met de pil, wat natuurlijk sowieso handig is, wist ik in ieder geval hoe mijn cyclus in elkaar zat en of het wel meteen werkt want wellicht moest mijn lichaam bijkomen van al die hormonen. Ik had een app gedownload om bij te houden hoe lang mijn cyclus was. Daarna gekeken hoe dat werkt met ovulatietesten: de smiley is een GO! Toch vond ik deze manier wat onnatuurlijk en besloot ik mij niet bezig te houden met testen. We zien het vanzelf wel tenzij het heel lang op zich laat wachten. Na 3 á 4 maanden was het raak, we kwamen er achter op vakantie op een mooie zonnige bestemming. Het voelde als het juiste moment voor ons allebei! De tijd om er tijdens onze vakantie samen aan te wennen was ook erg fijn. Bij terugkomst konden we meteen naar YuuX en daar kwam onze grote droom uit: de eerste echo van ons eigen kindje.
Ik kon niet anders
Om dan toch nog je mond te houden was extra moeilijk, vooral op het werk. De eerste dag kwam ik binnen en ik ging er vol goede moed heen met de insteek dat ik mezelf niet zou gaan verraden. De eerste stop was het toilet om over te geven, toen een collega vroeg: ‘ben je niet gewoon zwanger dan?’ kon ik niet anders als de vraag met een ja te beantwoorden…
*Wegens privacyredenen zijn de namen veranderd
