Een tweede bevalling, een tweede kraamtijd. Ik ging ervan uit dat dit vergelijkbaar zou zijn met de vorige keer, snel weer op de been en lekker thuis bezig zijn om onze draai te vinden. Maar na een hele snelle thuisbevalling zag onze kraamtijd er heel anders uit.
Een herstel dat anders liep
De eerste dagen waren gericht op het voeden van onze kleine jongen en zorgen dat hij goed op temperatuur kon komen. Toen dit eenmaal lukte, had ik goede hoop om lekker met het gezin onze weg te gaan zoeken. Viel dat even tegen, mijn herstel verliep veel minder snel dan ik gedacht had. Een lage energie, het niet kunnen verdragen van prikkels en dus niet slapen, zorgden ervoor dat het mentaal zwaar werd. Na een geplande wissel van de kraamzorg werd besloten een verlengd kraambed te doen, moeilijk en wat voelde ik me zwak… Ook de verloskundige had aandacht voor het mentale stuk, gaf tips en liet weten dat dit er ook goed bij kan horen.
Schuldgevoel en verdriet
Ondanks dat het erbij kan horen, voelde ik me schuldig en tekortschieten. Ik wilde er meer voor mijn gezin zijn, samen met mijn partner de zorg delen voor onze kindjes en zoveel mogelijk van alles meekrijgen. Dit lukte niet, sterker nog; er was rust, heel veel rust nodig. Ik ben lange tijd boven geweest. Tot circa twee maanden na de bevalling had ik het nodig om in de middag zeker twee uur te slapen, om zo de dag door te kunnen komen. Stukje bij beetje werd het beter, maar de emotie van schuld deed me verdriet en zeer.
Op zoek naar verwerking
Om anders om te kunnen gaan met de beleving van de kraamweek en het een plek te kunnen geven, ben ik op zoek gegaan naar hulp. Dit werd ook aangeraden vanuit de verloskundige. Hopelijk gaat dit me rust brengen en kan ik ook de positieve dingen gaan zien en voelen!
Terugkijken met een ander gevoel
Dat het tijdens de kraamweek zo gegaan is, vind ik jammer. Het voelt nu als een functionele periode, terwijl ik gehoopt had op een ontspannen en fijne tijd waarin er steeds meer liefde komt. Dat er gevoel bij onze zoon zou komen en dat we met ons vier zouden kunnen genieten.
Nu, bijna een half jaar later, ben ik blij met hoe het is. De interactie met onze zoon, hoe blij en vrolijk hij is in contact. En vooral dat hij zo dankbaar is!
