Eerder deze maand spraken wij met vrouwencoach Stephanie Nas over emoties en psyche in de zwangerschap en daarna. Stephanie heeft een van haar cliënten bereid gevonden haar ervaringen met ons te delen, hetgeen een mooi en openhartig vraaggesprek opleverde:
Had je er ooit eerder van gehoord en wat houdt een vrouwencoach volgens jou in?
‘Ik ben zelf 15 jaar verloskundige geweest en heb in die periode regelmatig zelf vrouwen doorverwezen. Ook heb ik vanuit onze kring van verloskundigen destijds een informatiebijeenkomst van Stephanie bijgewoond. Daaruit bleek dat er best veel vrouwen tussen de 20 en 45 jaar zijn, die behoorlijk wat ballen hoog trachten te houden in combinatie met het moederschap. Een worsteling waarin zij zichzelf vaak tegenkomen.’
Hoe ben jij bij Stephanie terechtgekomen?
‘Ik kende Stephanie al vanuit de opleiding verloskunde – we zijn in hetzelfde jaar afgestudeerd – en wist dat zij de switch had gemaakt naar vrouwencoach. Dat maakte de stap nog makkelijker voor mij.’
Waarom koos je voor haar en geen andere vorm van zorg/begeleiding?
‘Ik had een eigen praktijk en vier kinderen (waarvan er een speciale aandacht nodig heeft door zijn beperking) en ook ík dacht al die ballen wel hoog te kunnen houden. Het werd uiteindelijk allemaal teveel en dat leidde tot een burn-out. Ik ben daarvoor wel bij de huisarts geweest en heb ik met een psychiater gesproken, maar Stephanie weet als geen ander hoe het is om radicale keuzes te moeten maken. Ze wist daarom de juiste vragen te stellen én liet me zelf de antwoorden hierop (onder)zoeken.’
Hoe vaak ben je bij Stephanie geweest?
‘In een tijdsbestek van circa 10 maanden ben ik een keer of 10 bij haar geweest. In het begin wat vaker en langzamer werd die frequentie afgebouwd.’
Hoe zag de begeleiding en het contact met haar eruit?
‘Vaak gingen we tijdens de afspraak wandelen in de natuur. Ze wist heel inzichtelijk te maken wat nu het belangrijkste in mijn leven was, door mezelf die vraag te stellen en daaruit mijn eigen conclusies te trekken. Dat was ook het ‘huiswerk’ wat ik meekreeg. Én haar mantra ‘Moet ik dit nu doen?’ heeft me enorm geholpen om de juiste keuzes te maken. Vragen als: MOET ik dit nu doen, moet IK dit nu doen, moet ik DIT nu doen, moet ik dit NU doen. Met andere woorden: leren NEE te zeggen. Je bent wie je bent.’
Wat heb je bereikt met haar hulp? Is de zorg afgesloten en naar welk doel werk je nog toe?
‘Met Stephanie’s hulp heb ik bereikt om in rustiger vaarwater te komen. Ik heb geleerd dingen te accepteren zoals ze zijn. Daardoor heb ik nieuwe, betere keuzes kunnen maken en me gerealiseerd dat mijn huwelijk en mijn kinderen belangrijker zijn dan het werk dat ik voorheen deed. De zorg is wel afgesloten maar de wetenschap dat ik Stephanie altijd even kan bellen, geeft me innerlijke rust. En omdat we elkaar inmiddels goed kennen, drinken we af en toe nog een koffietje.’
Heb je nog een tip die je ons wilt meegeven?
‘Jazeker! Ik raad iedereen aan die mantra eens voor te houden. Stel jezelf die vraag: Moet ik dit nu doen? En verleg dan iedere keer de klemtoon naar het volgende woord. Het leven bestaat voortdurend uit keuzes maken. Er ligt een drempel bij vrouwen, om hulp te vragen. Terwijl er zo veel zijn die ‘worstelen’ met hun tijd, hun werk en gezin. Een paar keer een gesprek met Stephanie, kan je zo veel inzichten geven, ik raad het echt iedereen aan!’
